سلام . 

این غزل را بمناسبت این روزهای برفی بخوانید. 

                                       دختر روستایی

ای صمیمیت بی نهایت                     باز پیچیده در من صدایت  

من تورا من تورا میشناسم                با همان خنده دیرپایت  

وصله های لباس تو حاکیست              از دل ساده وبی ریایت  

درد دلهای تو آتشینند                          گر چه یخ بسته در کفش پایت  

آسمان برفی ومدرسه دور                 مانده ای باز از درسهایت

میدویدی و در برف جا ماند                     لنگه گالش تابه تایت   

                        نصف اندوه تو سهم من باد  

                        بلکه شعری بگویم برایت

سلام باور کنید درگیرامتحانات پ ایان ترم هستم واقعا هم نمیدانم آقایان دکتر شمیسا ودادبه چه اشی برایمان پخته اند    

چندروزی که از امتحان فارغ شدم با یک غزل خدمتتان میرسم.   

اتفاق این چند روزه برف بود که  با همه سپیدی اش نتوانست سیاهی ها را از بین ببرد .  

برف کار خودس را میکند .  

طبیعت هم همینطور .آدمها یا اشرف مخلوقات از همه عقب افتاده است .تا بعد 

سلام.  

امده ام تا در این دنیای مجازی گاهی سلامتان کنم وگاه جواب سلامهایتان را بدهم . 

از گرمای نفس هاتان گرم شوم .چشمه دلم را به اقیانوس بیکرا ن نگاه هایتان ژیوند بزنم . 

گاه به غزلی میهمانتان کنم .وگاه میهمان سفره دلتان بشوم . 

همین ........ 

فقط به قول آن خواهر : 

من آمده ام 

 از آن مهربان که مرا در راه اندازی این وب  یاری کرد سپاسگزارم